الكاتبه الرائعة

شبه مين حد تعرفه   
بص انت على الصوره وقولى   
يخربيتك البت مزه   
على الجانب اﻻخر اصر أحمد ان يسمع القصه كامله من فريده لكى يستطيع ان يساعدها 
جدى كان من الناس اللى سابت اﻻسماعيليه وقت الحړب بعد ما الدنيا باظت هناك ومعظم اللى يعرفهم يا إما سابوا هما كمان البلد يا ماتوا    

جه واستقر كان بيحب عيشه اﻻرياف  كان معاه فلوس اشترى بيها ارض وبدأ يشتغل فيها وأندمج مع أهل البلد    
لما جه يتجوز الناس مع انها بتحبه وبتحترمه بس محدش وافق عليه وهما ميعرفوش اصله او فصله  لحد ما عرف جدتى كانت بياعه شاى فى الموقف بس كانت بميه راجل زى كان دايما يقول  محدش بيعرف  
بعدها اتجوزها كانت يتيمه وملهاش حد مقطوعه من شجره زى ما بيقولوا مهمهاش هو كان ايه المهم ساعتها وانه راجل بجد  خلف منها والدى وبعدها بتلت سنين جابت عمى بس جدتى ماټت وهى بتولد  زعل عليها طبعا بس اتماسك وعدى المحنه علشان وﻻده   
ابويا مدخلش مدارس وﻻ اتعلم كان اﻻبن الكبير وﻻزم يكون سند ابوه بس عمى كان مدلع جدى حاول يعوضه فراق امه وابويا كمان كان بيحبه أوى   
كبروا اﻻتنين ابويا بقى فﻻح ابن فﻻح وعمى كان بيتعلم احسن تعليم  عمى كان عنده طموح وكان عايز يخرج من اﻻرياف ويروح المدينه والتطور وفعﻻ دخل كليه الهندسه كان بيقعد فى سكن الطلبه وكان كل ما يجى يتخانق مع جدى
كان عايزه يبيع اﻻرض وينتقلوا خالص من هناك   
طبعا جدى كان رافض الفكره نهائيا كان عنده اﻻرض شرف مينفعش يفرط فيها ابويا اتجوز امى واحده من عيله على قدهم بس كانت بتحبه  قعدوا كام سنه من غير خلفه  طبعا جدى كان عايز حفيد وبرده وريث كان عنده اراضى كتير وأطيان زى ما بيقولوا  حاول مع أبويا انه يتجوز تانى بس مرضيش كان بيحب امى جدا وكان مستحيل يزعلها   
فضلوا سبع سنين مت غير خلفه  طبعا مشاكل كل يوم  مبقاش قدام جدى غير عمى بقى يدورله على عروسه  طبعا عمى ساعتها كان اتخرج واشتغل كمان واستقر بعيد عنهم كان بيجى اجازات  وطبعا اﻷجازه كانت بتنتهى بخڼاقه بسبب الجواز   
فى اخر مره جدى هدد عمى انه لو ما اتجوزش هيحرمه من الميراث وواحد زى جدى مش بېهدد على الفاضى ﻻ بينفذ وفى يوم لقوا عمى داخل 
ومعاه   
الخامس 
عمى دخل عليهم وفى ايده ولدين  واحد عنده ست سنين والتانى عنده تﻻته  عمى طلع متجوز من بنت الدكتور بتاعه ومخلف منها بس مقالش لحد من اهله ممكن تقول كان مستعر منهم   
مراته من عيله غنيه وليها اسمها وهما ناس على قدهم طبعا فى اراضى وامﻻك بس مفيش مكانه ﻻسم العيله ومهما عملوا هيفضلوا فﻻحين   
علشان كده عمى كان عايزهم يبيعوا اﻻرض كان عايز ياخد نصيبه من جدى وهو على وش الدنيا  بس  وطبعا علشان كان ولد مراته مجاتش معاه طبعا كان اهلى دون المستوى بس برده جدى مزعلش منها  ماهى بقى اللى بقت فوق الكل   
فى الفتره دى امى حملت فيا طبعا جدى فرح أبويا كمان كان نفسه يبقى أب ومكانش مهم عنده اللى جاى ده ايه  بس جدى كان مستنى الولد  يوم ما أمى ولدت وجيت

أنا جدى زعل بس ابويا وامى كانوا فرحانين بيا   
يوم سبوعى كانوا اول مره يشوفوا مرات عمى وساعتها أتأكدوا انها عمرها ما هتيجى تانى او انها تقبلهم كعيله جوزها وكانت ﻻزم تعاملهم باحترام علشان الميراث   
عدت سنين كتير وطبعا عمى بيجى زياره هو ووﻻده يوم او يومين وبيتحجج ان مراته مشغوله سيده مجتمع 
كان رافض انى أدخل المدرسه يعنى البنت ملهاش غير بيتها  كنت طبعا زعﻻنه كان كل اللى بيلعبوا معايا وكمان جيرانا راحوا المدرسه وانا ﻻ  ابويا حاول كتير انه يقنع جدى بس برده موافقش  وابويا مينفعش يكسر كلمه جدى   
فى الفتره دى وﻻد عمى كان بيجوا زياره كنت بحب اوى اﻻيام دى كانت ناس كده يعنى حاجه جديده عن الناس اللى انت متعود تشوفهم  ابن عمى كان اكبر منى بسبع سنين  كان بيقعد يتكلم معايا ويلعب معايا  طبعا وقت ما يبقوا موجودين كنت انا بتركن على الرف   
طلبت من ابن عمى انه يكلم جدى انه يوافق انى اتعلم طبعا جدى مش بيرفضله طلب  وفعﻻ وافق ودخلت المدرسه فى السنه الجديده حبيت ابن عمى يعنى كان هو السبب فى فرحتى  كنت فاكره ان اﻻحساس هيفضل كده عرفان بالجميل  بس اتطور وانا كنت عبيطه مش فاهمه ايه اللى بيحصل  كنت كل اللى عارفاه انى ببقى فرحانه قوى وهو عندنا ومش عايزاه يمشى   
لما خلصت اعدادى فى ناس بدأت تتقدم ده عادى فى اﻷرياف  علشان كده أبويا قعدنى من المدرسه مع انى كنت جايبه مجموع كبير وكنت عايزه أدخل ثانوى  بس والدى رفض  والمره دى جدى هو اللى وافق انى اكمل بس دخلت ثانوى تجارى علشان هو اللى فى بلدنا  قولت مش مهم ممكن برده انجح بمجموع كبير وادخل كليه   
كنت فاكره ان حبى ده هيقل مع الوقت يعنى كنت فى فتره مراهقه وكنت بشوف البنات اللى معايا كل اسبوع بيكلموا واحد جديد  بس كان كل اما أشوفه احس انى طايره من الفرح  بعد امتحانات سنه اولى علطول عمى كان عندنا جدى اتصل بيه
كان عايزه فى موضوع مهم لما جه دخل هو وجدى وأبويا بعدها بشويه سمعنا صوت خناق جامد وكان صوت جدى اللى بيزعق   
فضلنا انا وامى بره مش فاهمين حاجه والصوت كان عمال يعلى ومره واحده لقيت الباب اتفتح وعمى خارج وبيبصلى بصه غريبه قوى زى اللى عايز يقتلنى  وبعدها خرج ابويا ومتكلمش  طبعا ﻻ انا وﻻ امى كان عندنا الجرأه ان احنا نسأل فى ايه   
بعدها خرج جدى ونده عليا وحط ايده على كتفى 
وقالى  !!! 
السادس والسابع 
حسيت نفسى بحلم او انى سمعت غلط بس لما سمعت صوت الزغاريد من أمى أتأكدت ان ده حقيقه وان جدى قالى فعﻻ انى هتجوز ابن عمى  طبعا كنت طايره من الفرح ومش مصدقه ان الحلم بتاعى هيبقى حقيقه  بس كنت مستغربه ردت فعل عمى ومش فاهمه ليه كان بيزعقوا وبيتخانقوا   
بس كل ده ما همنيش الفرحه نساتنى كل حاجه وبقيت بحلم باليوم ده واتصور هو عامل ازاى دلوقت  وياترى فرحان زى ما انا فرحانه  وانه بيحبنى  بس كنت بقول لنفسى انه عمره ما بين حاجه يعنى معاملته كانت عاديه  بس رجعت وقولت انه علطول جد  فأكيد محبش يعمل حاجه غلط وخطبنى من جدى  كنت عماله افكر البس ايه لما يجى   
كنت بلبس لبس عادى الجﻻليب الملونه جامد دى والترحه اللى يدوب تتحط على الشعر

كده وما كنتش بعرف اعمل حاجه بمعنى اصح كنت أقرب من الغفير بشكلى  وقتها كان عندى 17 سنه وكنت طلعت البطاقه  وفعﻻ كتبوا الكتاب وكانت الدنيا مش سيعانى من الفرحه  بس مكانش باين عليه انه فرحان  وكمان محدش كان معاه  كان هو وعمى بس والشهود كان ناس جيرانا   
حددوا الفرح بعدها بأسبوع  نزلت مع امى أشترى الحاجات اللى نقصانى وكنت بدور على فستان فرح  طلبت منه انه يجى معايا ندور على فستان  كنت عايزه نخرج سوا نقعد مع بعض ﻻنه من يوم كتب الكتاب مقاليش حتى أزيك  مرضيش يخلينى اجيب فستان وقالى ان جدى مستعجل على الجواز وانه مش هيبقى فى فرح فاملوش ﻻزمه الفستان   
ما قلتش حاجه بس كان نفسى أسأله هو ليه دايما مدايق يعنى مش شكل عريس جديد  وفعﻻ جه يوم الفرح يا دوب فرع نور وزفه صغيره ادام البيت وبرده محدش من اهله حضر غير عمى  طبعا احنا كنا فى 
طبعا مقدرش أحكيلك التفاصيل  بس اللى أقدر أقولوه انى عرفت وقتها هو بيكرهنى أد أيه  وانى بعد الليله دى عمرى ما هعرف اقرب من حد او ان حد يقربلى شفت فيها ړعب يكفينى عمرى بحاله   
جت الصبحايه ومقلتش على اللى حصل لحد كنت لسه خاېفه  وبعد ما مشيوا لقيته بيبصلى جامد اټرعبت ونفس اللى حصل حصل تانى فضلت قاعده ضامه نفسى وخاېفه اتحرك من مكانى وفضلت اعيط لحد ما لقيت عينى بقت زى اﻷرض البور  رفعت راسى لقيته باصصلى خفت قوى بس لقيته قرب منى جامد ورجع مره واحده وطلع بره   
قولت انتهز الفرصه واروح اقول ﻻمى على اللى حصل  بس ملحقتش ﻻقيت جدى واقع على اﻷرض وأبويا وعمى بيفوقوا فيه وأمى بټعيط  لما شافونى افتكروا انى زعﻻنه على جدى علشان كده كنت بعيط مع انى ما كنتش أعرف   
جدى اتنقل المستشفى وروحنا معاه كلنا وهناك عرفت كل حاجه  عرفت ليه عمل فيا كده  عرفت ليه كانوا بيتخانقوا  وليه عمى مابقاش عايز يشوف وشى  وليه محدش حضر الفرح  
عرفت انى مجرد  !!! 
السابع 
عرفت ان عمى شركته كانت هتفلس بسبب صفقات ډخلها وخسرها وانه عليه ديون للناس وديون للبنك وطلب المساعده من أبويا  وطبعا ابويا مبيقدرش يتحرك من غير موافقه جدى فقاله   
جدى ساعد عمى بالفلوس بس مشى عالفاضى ﻻ دخل شريك معاه واشترى أسهم بتمن الفلوس كلها اللى هيدفعها والكﻻم ده بقاله كام سنه  جدى اكتشف انه تعبان  كان عنده بلهارسيا ولما اتعالج منها كان الكبد 
طبعا جدى فكر وقال ان اﻻراضى دى كلها هتروح لواحد غريب لما انا أتجوز وخصوصا ان معنديش أخوان صبيان  فطبعا لقى الحل انى اتجوز ابن عمى علشان نحافظ على اﻷرض  يعنى كنت مجرد صفقه  علشان كده وافق انى اكمل تعليمى   
وده كان سبب الخڼاقه ما بين عمى وجدى  كان رافض علشان أنا مش مناسبه ﻻبنه وﻻ
للمجتمع اللى عايش فيه  طبعا جدى كالعاده هدده انه هيكتب كل حاجه بأسمى لو هو رفض  عمى أفتكر انه بيهزر  بس زى ما قولت قبل كده جدى عمره ما بېهدد على الفاضى بينفذ علطول   
عرفت انه كتب وصيه وقال فيها انى لو متجوزتش ابن عمى كل حاجه هتبقى ملكى انا وبس  وكان معاه نسخه وراها لعمى  وده طبعا اللى خلى عمى مش طايقنى  وكمان بقيت أهله مش موافقين عليا علشان كده محدش منهم حضر   
يمكن انا أستحقرته جدا على اللى عمله معايا بس فى نفس الوقت كنت عزراه واحده